Blog: Cirkelen rondom een niet te omschrijven geheimenis Blog: Cirkelen rondom een niet te omschrijven geheimenis
Het zijn rare tijden, hoorde ik Youp van ’t Hek steeds zeggen tijdens zijn oudejaarsconference. Nou inderdaad. Een nieuw jaar is begonnen. Alle vergaderingen en samenkomsten zijn opgeschort tot na de lock-down. Het is steeds zoeken naar wat er kan en mag. En voor ons als kerk is er steeds de vraag en de zorg hoe we de verbondenheid met elkaar blijven ervaren...

Verbonden blijven
Naar aanleiding van de kerstnachtfilm vanuit de Dorpskerk die op Unity tv is uitgezonden, werd ik door Gerard van der Hoeven geïnterviewd voor een artikel in het Leids Nieuwsblad over de verschillende ervaringen in Zoeterwoude van de afgelopen Kerst.
Het werd deze Kerst een andere ervaring. Niet het Kerstgevoel van met z’n allen in de Dorpskerk luisteren naar het Kerstevangelie, Kerstliederen zingen en na afloop een drankje doen en napraten. (Dat heb ik erg gemist) Wel is er op een heel andere manier verbinding gemaakt tussen mensen onderling en van God met mensen. Via andere kanalen: een eerder opgenomen uitzending op tv of You Tube tijdens Kerstavond, de Kerstochtenddienst via de Kerkomroep of Facebook live op onze pagina KerkvanZoeterwoude. Er blijkt dat veel meer mensen dan de groep trouwe kerkgangers een moment hebben gevonden om zich te verbinden op hun manier.
Nieuwe manieren van verbondenheid
De slotvraag van Gerard was: volgend jaar weer op de oude manier? Dat is een goede vraag  voor alle kerkelijke diensten en activiteiten van dit jaar! Ik verlang er persoonlijk echt weer naar om samen te komen op één plaats en samen te zingen, bidden en stil te zijn voor God. Tegelijk hoop ik dat we de ongedwongen verbinding die ieder vanuit huis kan maken met de Dorpskerk en alles wat daar rondom gebeurd, open blijft. Dat de drempel laag blijft om in te schakelen, even mee te leven, praten, bidden. Dat zou een enorme verrijking geven.
Verbinding met God in een witregel
Deze dagen dacht ik aan een promotieonderzoek van ds. Bregman over de verbinding van verkondiging en poëzie, in het spoor van Nijhof. Hij komt tot de conclusie dat de zeggingskracht van een preek ontstaat in een poëtisch ogenblik. De witregel in een gedicht vergelijkt hij met de stilte in de preek, waarin het diepste van de werkelijkheid, het onzegbare, ‘God’, gezegd wordt. Oftewel, woorden cirkelen rondom een niet te omschrijven geheimenis, een openbaring die je gebeurt op een manier die je niet van tevoren kunt  voorspellen. Mijn hoop en wens voor het nieuwe jaar is, dat veel mensen op hun eigen, unieke wijze in een witregel de verbinding met God zullen ervaren.
 
terug